Trochę historii
     
	

Na skutek nacisków opinii światowej, władze komunistycznego reżimu postanowiły, że do 23 grudnia 1982 r. zlikwidują wszystkie ośrodki internowania. 8 października sejm PRL uchwalił nową ustawę o związkach zawodowych, która przekreślała szansę na reaktywację Solidarności.

W odpowiedzi na to 9 października podziemne władze związkowe wezwały działaczy do zorganizowania 10 listopada strajku generalnego. To miała być równocześnie rocznica zarejestrowania Solidarności w 1980 r. 11-13 października już zaczęły się pierwsze zamieszki w kraju. Jednocześnie władze szykowały się do zniesienia stanu wojennego. Ogniskowa ich kłopotów znajdowała się w zakładach pracy, dużych skupiskach robotniczych. Średni aktyw Solidarności miał najlepszy i najszerzej pojęty kontakt z ludźmi. Skutecznie przekonywał do swych racji i wpływał na innych w swoich środowiskach, byłby doskonałym łącznikiem dla powracających z internowania działaczy Solidarności. Wymyślono więc unieszkodliwienie tych działaczy, poprzez powołanie do wojska. Z posiadanej przez nas dokumentacji SB i WSW jednoznacznie wynika, że te formacje ściśle ze sobą współpracowały w celu internowania w tzw. specjalnych obozach wojskowych działaczy Solidarności. Materiały dotyczące grupy działaczy NSZZ ,,Solidarność” (około 1200-1600 osób), którzy w okresie od 5 listopada 1982 r. do 3 lutego 1983 r. byli internowani w Specjalnych Obozach Wojskowych.

Akta IPN BU 0236/263 tom I - dokumenty źródłowe

21 października 1982 r. dyrektor Departamentu V  MSW w Warszawie płk mgr Józef Sasin wystosował do zastępców komendantów wojewódzkich MO ds. Służby Bezpieczeństwa pismo, w którym nakazał:

Proszę do dn. 23 października 1982 r. wytypować osoby rekrutujące się głównie       z dużych zagrożonych zakładów pracy podejrzane o:Inspirowanie i organizowanie ostatnich strajków i zajść ulicznych, negatywne występowanie przeciwko tworzeniu nowych związków zawodowych, czynną wrogą działalność (np. druk, kolportaż, łącznikowanie  itp., a nie nadające się z różnych powodów do internowania lub zatrzymania.

W typowaniu tych osób Służba Bezpieczeństwa współpracowała ściśle z Wojskową Służbą Wewnętrzną.29 października1982 r. Departament  III  MSW sporządził wykaz osób wytypowanych do odbycia ,,zasadniczej służby wojskowej    lub ćwiczeń wojskowych”.Tego rodzaju wykazy trafiły do kilkudziesięciu Wojskowych Komisji Uzupełnień w całym kraju.

Zasady tzw. rekrutacji wydał gen. dr A. Jasiński. Jeden z punktów tej instrukcji mówił:

Typowań żołnierzy rezerwy, poborowych do odbycia zasadniczej służby wojskowej dokonają organy WSW wspólnie z organami Służby Bezpieczeństwa przy zastosowaniu następujących kryteriów:

1. Typowaniem objęte będą duże zakłady pracy w następujących województwach: Warszawa, Gdańsk, Elbląg, Szczecin, Wrocław, Kraków, Rzeszów, Legnica, Gorzów Wlkp. Poznań, Łódź, Katowice, Stalowa Wola, Tarnów, Częstochowa, Białystok, Toruń, Płock, Lublin, Bydgoszcz, Zielona Góra, Włocławek, Słupsk, Konin, Olsztyn, Koszalin, Kołobrzeg.

Akta IPN w BydgoszczyIPN  By    339/1

Zarządzenie Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 0141/Mob z dn.26-10-1982r.

Powołać określoną grupę żołnierzy rezerwy (wytyczne SB i WSW, listy w WKU)       na ćwiczenia wojskowe.

                                                 

Zgodnie z w/w Zarządzeniem Nr. 0141/ Mob. W zs. Szef Sztabu Pomorskiego Okręgu Wojskowego płk dypl. Jan Popiel  Zarządzeniem Nr 232 z dn. 28-10-1982 r. wydał rozkazy o powołaniu żołnierzy na ćwiczenia tzw. rezerwy i instrukcje co do organizacji obozów w Chełmnie i Czerwonym Borze.

Zarządzenie Nr 232 z dn. 28-10-1982 r - dokumenty źródłowe

Jednym z rozkazów dotyczącym obozu w Chełmnie był Rozkaz Nr. PF 68 z dn. 24-12-1092 r.w sprawie:

Powołania żołnierzy do odbycia długotrwałych ćwiczeń wojskowych oraz zabezpieczenia procesu szkolenia.

Jakie to były szkolenia wynika z relacji poszkodowanych. Rozkaz  ten nie wyznaczał terminu zakończenia tzw. ćwiczeń.



Powrót do strony głównej